Η προστασία και ασφάλεια κάθε εργαζόμενου δεν είναι μόνο νομική υποχρέωση, αλλά και αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα το οποίο πρέπει να διασφαλίζεται με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία.
Παρά το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έγιναν σημαντικά βήματα προόδου όσον αφορά την ασφάλεια και υγεία στην εργασία, εντούτοις τα στατιστικά στοιχεία σοκάρουν. Σοκάρουν, γιατί πίσω από τους αριθμούς κρύβονται ανθρώπινες ζωές. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός πως, μόνο από τα στατιστικά στοιχεία που γνωστοποιούνται ( από το 2003 – 2009 ), καταδεικνύεται ότι 2200 – 2300 εργατικά ατυχήματα καταγράφονται κάθε χρόνο σε χώρους εργασίας. Ενδεικτικά να αναφέρω πως το 2008 καταγράφηκαν 2367 και την περασμένη χρονιά 2227 ατυχήματα. Επιπλέον το 2009 έχασαν τη ζωή τους στην πάλη για το μεροκάματο 20 άνθρωποι!
Με θλίψη επίσης διαπιστώνουμε ότι το ποσοστό των εργατικών ατυχημάτων που συμβαίνουν σε εργαζόμενους νέους ηλικίας 18 – 24 χρόνων είναι κατά 25% ψηλότερο από εκείνο οποιασδήποτε άλλης ηλικιακής ομάδας. Καταγράφονται κάθε χρόνο περίπου 500 εργατικά ατυχήματα σε νεαρά άτομα, κυρίως στους τομείς των κατασκευών, της μεταποιητικής βιομηχανίας και σε χώρους αναψυχής.
Ο κάθε ένας μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, γιατί δεν είναι μόνο ο αριθμός των θανάτων από εργατικά ατυχήματα που προκαλεί ανησυχία, είναι και οι ασθένειες και οι μόνιμες και προσωρινές αναπηρίες που καταγράφονται από ατυχήματα στους χώρους εργασίας.
Πέραν των κοινωνικών και άλλων προβλημάτων που δημιουργούνται στις οικογένειες των θυμάτων, των ασθενών και των αναπήρων, είναι και η οικονομική πτυχή – το οικονομικό κόστος για την ίδια την πολιτεία που επηρεάζει την Εθνική οικονομία στο σύνολό της. Σύμφωνα με τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και των ασθενειών παγκόσμια υπολογίζεται ότι ανέρχεται ετησίως περίπου στο 4% του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, υπογραμμίζουμε την αναγκαιότητα μεγαλύτερης ευαισθητοποίησης από όλους για αποτελεσματικότερη προστασία των εργαζομένων. Διαπιστώνουμε πως έγιναν αρκετά για ελαχιστοποίηση των ατυχημάτων στους χώρους εργασίας όπως :
- Τροποποιήσεις στο Νόμο περί Ασφάλειας και Υγείας στην εργασία.
- Εισαγωγή διοικητικού προστίμου.
- Εισαγωγή διαφόρων μαθημάτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων για καλλιέργεια συνείδησης και ασφάλειας στην εργασία.
- Εισαγωγή του θεσμού των επιτρόπων ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
- Επισκέψεις επιθεωρητών του Τμήματος Επιθεώρησης εργασίας για έλεγχο αλλά και υποδείξεις στους εργοδότες για λήψη διορθωτικών μέτρων για θέματα ασφάλειας.
Σημειώνουμε όμως πως με 27 Επιθεωρητές όλους και όλους το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας καλείται να ελέγξει τις συνθήκες εργασίας σε 100 χιλιάδες υποστατικά. Διενεργούνται ετησίως 5 000 – 5 500 επιθεωρήσεις. Αυτές είναι οι δυνατότητες του τμήματος, έχοντας σε προτεραιότητα τους χώρους αυξημένου κινδύνου. Επιπλέον μόνο το 10% των εργοδοτών έχουν συμμορφωθεί με την υποχρέωσή τους για ετοιμασία εκτίμησης κινδύνου από ειδικούς και λήψης ανάλογων μέτρων ασφάλειας. Τέλος σημειώνουμε την απουσία προγράμματος προληπτικής ιατρικής για επαγγελματικές ασθένειες.
Επιβάλλεται λοιπόν αρμονική και αποδοτική συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων, εργοδοτών, συντεχνιών με το Τμήμα Επιθεώρησης για προώθηση θεμάτων ασφάλειας και υγείας στην εργασία είτε πρόκειται για διοργάνωση εκστρατειών διαφώτισης είτε για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας είτε για άλλες συναφείς δράσεις.
Επομένως έχουμε καθήκον όλοι να θέσουμε ως στόχο « να μην προστεθούν νέα θύματα στον κατάλογο των θυμάτων των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών,… ώστε η εργασία να αποτελεί για τον κάθε εργαζόμενο πεδίο προσφοράς και εξέλιξης μόνο!».
Αντώνης Αντωνίου
Βουλευτής Πάφου
ΔΗΚΟ
