Έχω την πεποίθηση ότι η αποψινή παρουσίαση του βιβλίου των Χρυσόστομου Σοφιανού και Κλεοπάτρας Παπαγεωργίου, “Στρουμπί- ένα κεφαλοχώρι της Πάφου”, αποτελεί ένα ιδιαίτερο γεγονός που εκπέμπει πολλά και ποικιλόμορφα μηνύματα.
Για μένα τούτη η στιγμή, συγκινητική. Η σκέψη μου στραμμένη σ’ αυτό τον τόπο, τον ιερό για μένα χώρο, σ’ αυτό το κεφαλοχώρι της Πάφου, που αγιάστηκε από τον ιδρώτα των γονιών και των παππούδων μας. Ανασταίνοντας ολοζώντανες τις αγιασμένες μορφές τους, συνειδητοποιώ ονειροπολώντας το παρελθόν μας.
Με τη θύμηση τούτη, νιώθω μέσα στο νου και στο αίμα μου, μια μακρόχρονη πορεία γεμάτη αγώνες και δυσκολίες, μα και γεμάτη δόξα και μεγαλείο. Και νιώθω περήφανος. Όχι μόνο σαν θεατής, όχι μόνο σαν κριτής, μα και σαν σκυταλοδρόμος στους όμορφους αγώνες που γεννοβόλησε το χωριό μας, το Στρουμπί.
Η αναγνώριση, ανάδειξη και προβολή της πλούσιας ιστορικής κληρονομιάς της κοινότητας μας είναι όχι μόνο ευπρόσδεκτη αλλά και πολύπλευρα σημαντική.
Το βιβλίο που σήμερα έχουμε στα χέρια μας, καρπός ευαισθησιών και αναζητήσεων δυο πραγματικά γνήσιων τέκνων του Στρουμπιού, είναι μια αξιοπρόσεκτη μαρτυρία της ιδιαίτερης αξίας που έχει όλη η ιστορική διαδρομή της κοινότητας.
Είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που το βιβλίο “Στρουμπί- ένα κεφαλοχώρι της Πάφου”, αποτελεί ένα πολύτιμο και μοναδικό ντοκουμέντο.
Όχι μόνο γιατί φέρνει στην επιφάνεια και αποκαλύπτει μέσα στη συνείδηση μας τον ανεκτίμητο πλούτο της κοινότητας, αλλά –κυρίως- γιατί μέσα από την γνώση της ιστορικής αλήθειας, δίνει την ευκαιρία στους παλαιότερους να θυμηθούν τα σημαντικά εκείνα γεγονότα και στους νεώτερους να μάθουν και να γνωρίσουν τα όσα διαδραματίστηκαν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Ταυτόχρονα η βιωματική προσέγγιση των συγγραφέων, προσέγγιση που επενεργεί ως μια ζωντανή επιστροφή στο χώρο και στο χρόνο, προσφέρει τη δυνατότητα- ή ακόμη και το κίνητρο στον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, στον κάθε σύγχρονο ερευνητή να θέσει στο μικροσκόπιο της ιστορικής αλήθειας τα γεγονότα και τις πράξεις, τις δράσεις και τις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών όλων των περιόδων αυτού του χώρου.
Προσφέρει την ευκαιρία της νοητής μεταφοράς σ’ εκείνες τις ανεπανάληπτες στιγμές που μας οδηγούν να ξανασκύψουμε στίς ρίζες της φύτρας μας, να βυθοσκοπήσουμε τους εαυτούς μας και να αφήσουμε να αναβλύσουν μέσα από τα έγκατά μας όλα τα αποθησαυρισμένα στοιχεία.
Ιδιαίτερα σήμερα που κινδυνεύει να αφανιστεί η ελληνικότητα μας και η εθνική μας οντότητα, και σε μια εποχή που τα αδιέξοδα πληθαίνουν, οι αρχές και οι αξίες φθίνουν και το περιβάλλον γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για να μη πει κανείς εχθρικό για τον άνθρωπο, η αφύπνιση της ιστορικής αλήθειας , η γνώση των πραγματικών γεγονότων και η διάχυση των πραγματικών εμπειριών, αποτελούν μια ανεκτίμητη πυξίδα πλεύσης στο φουρτουνιασμένο πέλαγος των ημερών που διανύουμε.
Αυτή την ιστορική αλήθεια που οι συγγραφείς του βιβλίου μας προσφέρουν, οφείλουμε να τη συντηρήσουμε και πρέπει να την αξιοποιήσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Όχι για να μετρήσουμε την πυκνότητα και τη δύναμη του πολιτισμού μας, όχι για να επισημάνουμε την αντοχή και τη ποιότητα μας μέσα στη συνείδηση, στις πράξεις και τις ενέργειες μας. Αλλά για να καλλιεργήσουμε την εθνική μας αυτογνωσία, να διδακτούμε από την ιστορία μας και να χαράξουμε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση την πορεία του παρόντος και τη ρότα του μέλλοντος.
Μόνο έτσι θα νοιώσουμε βαθιά την ευθύνη μας για το παρελθόν που είναι η βάση του παρόντος, για τον σχεδιασμό του μέλλοντος ως προέκταση του παρόντος.
Με αυτό το πνεύμα, θέλω να συγχαρώ θερμά τους συγγραφείς του βιβλίου Χρυσόστομο Σοφιανό και Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, για τη πρωτοβουλία τους να συγγράψουν και να μας παρουσιάσουν σήμερα το πολύτιμο αυτό βιβλίο και να τους εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες- τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη της νέας γενιάς- για τα όσα πολλά και σημαντικά προσέφεραν στη κοινότητα μας.
Εκφράζοντας ακόμη τις ευχαριστίες μου στο πρόεδρο και τα μέλη του κοινοτικού συμβουλίου Στρουμπιού για τη διοργάνωση της σεμνής αυτής εκδήλωσης και για τη τιμητική πρόσκληση να απευθύνω χαιρετισμό σ’ αυτή, τους καλώ να αξιοποιήσουν την αξιόλογη εργασία που με πολύ κόπο και φροντίδα ετοιμάστηκε.
Χρέος απροσμέτρητο η συνεχής συνειδητοποίηση του παρελθόντος.
Το παρελθόν μας προσκαλεί στο κάλεσμα το ωραίο, ανοίγει δρόμο φωτεινό μπροστά να προχωρούμε.
Ευχαριστώ.
