Αντιπροσωπεύει ένα πολύτιμο μέρος του πανάρχαιου και διαχρονικού ελληνισμού και αποτελεί ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου. Έχει τεράστια στρατηγική σημασία γιατί συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με την Μεσόγειο, ελέγχει την είσοδο και την έξοδο από τα στενά των Δαρδανελίων και διαθέτει πλούσια ενεργειακά αποθέματα.
Η Α.Ο.Ζ. της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως αυτή ορίζεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, είναι μέρος του ζωτικού χώρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με εξίσου τεράστια στρατηγική σημασία. Βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις ηπείρους: την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική και διαθέτει σημαντικά ενεργειακά αποθέματα.
Η γεωστρατηγική σημασία του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου δελεάζει σε επεκτατικές βλέψεις την Τουρκία, η οποία επιχειρεί, με μονομερείς ενέργειες, να δημιουργήσει «γκρίζες» ζώνες σε περιοχές της Ελλάδος (Βόρειο Αιγαίο, Καστελόριζο) και στην Α.Ο.Ζ. της Κύπρου (Ανατολική Μεσόγειο).
Η πολιτική κατευνασμού και αυτοσυγκράτησης έναντι της Τουρκίας, που με συνέπεια και σταθερότητα εφαρμόζεται για αρκετά χρόνια, βρίσκει απέναντι της απροσπέλαστο τείχος. Αντί να μειώνει, ενισχύει τον τουρκικό επεκτατισμό και την αρπαχτικότατα.
Το καθεστώς της Άγκυρας διαμορφώνει κλίμα έντασης και επιβάλλει διά της ισχύος πολιτικές, κι όλα αυτά εντάσσονται στην προωθούμενη στρατηγική της Τουρκίας, που επί της ουσίας παραμένει διαχρονικά η ίδια, απλά διαφοροποιείται σε τακτικό επίπεδο.
Η προκλητική παρουσία τουρκικών ερευνητικών σκαφών, με συνοδεία πολεμικού στόλου, στην Ανατολική Μεσόγειο και η καθημερινή παραβίαση του εναέριου χώρου της Ελλάδος, στέλλουν μηνύματα ηγεμονικής τουρκικής παρουσίας και αμφισβήτησης του κυπριακού και ελληνικού εθνικού χώρου.
Η πολιτική της έντασης και των προκλήσεων που ακολουθεί η Άγκυρα οφείλουν να προβληματίσουν σοβαρά, ώστε να εξαχθούν σωστά συμπεράσματα και να γίνουν οι δέουσες ενέργειες, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Οι απειλές αυτές, αναδεικνύουν τη σημασία και την επείγουσα ανάγκη μιας αποτελεσματικής αμυντικής πολιτικής και μιας δύναμης αποτροπής.
Ο ελληνισμός αντιμετωπίζει συγκεκριμένες απειλές εκ μέρους της Τουρκίας που δεν εξουδετερώνονται με υποδείξεις και καταδικαστικές αναφορές από χώρες με τις οποίες συνήψαμε τριμερείς συνεργασίες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α. Επιβάλλεται να προετοιμαστεί το έδαφος για τη λήψη μέτρων κατά της Τουρκίας, που θα της προκαλέσουν πραγματικό πολιτικό και οικονομικό κόστος.
Περαιτέρω απαιτείται επί τέλους συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, για καθορισμό αταλάντευτης εξωτερικής πολιτικής, για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και την αυτονόητη προάσπιση της Εθνικής κυριαρχίας.
Για την Ελλάδα και την Κύπρο η ασφάλεια των στρατηγικής σημασίας εθνικών χώρων, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προϋποθέτει αεροναυτική ισχύ ( αν όχι υπεροχή τουλάχιστον ισορροπία). Όταν έχεις απέναντι σου μια προκλητική, περιφερειακή υπερδύναμη, η πολιτική του κατευνασμού, πάντοτε, οδηγεί στον πόλεμο.
Ας έχουμε υπόψη μας τα λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη:
«Η αξία μιας συμμαχίας για ένα της μέλος καθορίζεται, από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς».
