Δεν συμφωνούμε με το πέπλο σιωπής που η Κυβέρνηση περιβάλλει τις εξελίξεις
σχετικά με τις συνομιλίες.
Δεν συμφωνούμε ότι το συμφωνημένο, δήθεν, «απόρρητο», είναι επαρκής
δικαιολογία για να τηρείται ο λαός στο σκοτάδι σχετικά με την πορεία των
συνομιλιών.
Και δεν συμφωνούμε με την τακτική συσκότιση που ακολουθεί η κυβέρνηση,
διότι τα επίσημα δεδομένα, οι δημόσιες δηλώσεις της τουρκικής πλευράς και
αξιωματούχων του ΟΗΕ, άλλως πως υπαγορεύουν.
Δεν δεχόμαστε το «τίποτε δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα»,
όταν «κλειδώνονται» συγκλίσεις και προχωρούν πάρα πέρα σε νέες.
Κάτι «τρέχει», λοιπόν.
Που εμείς αγνοούμε.
Που περιβάλλεται όμως αχρείαστα από ένα ύποπτο, αλλά εύγλωττο, πέπλο
σιωπής.
Και που δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι οδηγούμαστε σε μια χειρότερη
παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν, σε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με
αποτέλεσμα, για πρώτη φορά, προϋποθέσεων εξαφάνισης του Κυπριακού Ελληνισμού
από την γη των προγόνων του.
Αυτό, άλλωστε, είναι και το εξομολογημένο τουρκικό σχέδιο.
Και προβάλλει το ερώτημα:
·
Θα αφεθούμε ως πρόβατα επι σφαγή στον αφανισμό μας;
· Ή, θα αρχίσουμε την χάραξη νέας πολιτικής και στρατηγικής
στις συνομιλίες ώστε να αποτρέψουμε την καταστροφή και να αποφύγουμε το πικρό
ποτήρι μιας δεύτερης τουρκικής σκλαβιάς;
Οι απαντήσεις είναι απλές και γι’ αυτό η στάση μας στις Συνομιλίες πρέπει
να ξεκαθαριστεί. Αρκεί από τώρα (αν και θάπρεπε από χθες), έστω όμως κι από
τώρα, με τον πιο σαφή και πιο κατηγορηματικό τρόπο να δηλώσουμε στον Γ.Γ. του
ΟΗΕ, ότι ούτε εξετάζουμε, ούτε δεχόμαστε να συζητήσουμε προτάσεις που δεν θα
δηλώνουν, ρητά και απερίφραστα ότι:
·
ΟΛΑ τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν από
την Κύπρο, κατά την υπογραφή της συμφωνημένης λύσης του Κυπριακού.
· Δεν θα υπάρχουν Εγγυήσεις με
δικαίωμα μονομερούς επέμβασης καθ’ οιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο.
·
Μόνο η Κεντρική Κυβέρνηση θα
περιβάλλεται από το αποκλειστικό δικαίωμα της κυριαρχίας και της διεθνούς
προσωπικότητας του κράτους και οι «περιφέρειες» δεν θα έχουν τέτοια δικαιώματα
ούτε θα συνάπτουν χωριστά Διεθνείς Συνθήκες.
·
Θα εφαρμοστούν οι τρεις βασικές
ελευθερίες, έστω με ειδικές διευθετήσεις με τις οποίες θα αντιμετωπίζονται οι
«πρακτικές» δυσκολίες, που τυχόν απορρέουν για την τουρκικής πλευρά από την
εφαρμογή των τριών ελευθεριών.
Αλλά αυτές οι «δυσκολίες» ή οι ειδικές «διευθετήσεις» δεν θα είναι τέτοιες ώστε
να καθιστούν την εφαρμογή τους ανεφάρμοστη ή απλά συμβολική.
·
Θα επινοηθούν αποτελεσματικοί
μηχανισμοί εφαρμογής της λύσης και επίλυσης αδιεξόδων, πάνω στα λίγα θέματα –
και αυτά πρέπει να είναι λίγα – όπου οι δύο κοινότητες θα αποφασίζουν από
κοινού. Σε όλα τα άλλα θέματα, θα επικρατεί η θέληση της πλειοψηφίας.
Αν αυτές οι δίκαιες και ηθικά απρόσβλητες «θέσεις αρχής», τεθούν, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ,
στα πλαίσια των Συνομιλιών και εάν οι Συνομιλίες καταρρεύσουν εξ υπαιτιότητας
της τουρκικής πλευράς που θα αρνηθεί να δεχτεί τέτοιες δίκαιες και ηθικά
απρόσβλητες θέσεις, που είναι συμφυείς και αναντίρρητες σε κάθε καθεστώς
Ομοσπονδίας, ΤΟΤΕ, πραγματικά, η τουρκική πλευρά θα επιβεβαιώσει με τον πιο
πανηγυρικό και κραυγαλέο τρόπο, ότι δεν είναι λύση Ομοσπονδίας που επιδιώκει,
αλλά λύση Συνομοσπονδίας μεταξύ ΔΥΟ ΧΩΡΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ.
Η βάση στην οποία διεξάγονται σήμερα οι Συνομιλίες τις οδηγούν είτε σε ναυάγιο
είτε σε παράδοση της Κύπρου.
Κι αυτοί που φοβούνται το ναυάγιο και οδηγούν το κυπριακό σκάφος σε
επικίνδυνους υφάλους, είναι χίλιες φορές προτιμότερο αυτό να επέλθει πάνω σε
ΘΕΜΑΤΑ ΑΡΧΗΣ και όχι πάνω σε δυσνόητες και αμφιλεγόμενες «λεπτομέρειες».
