Πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν ότι το 18% του
πληθυσμού της γης έχει κάποια μορφή αναπηρίας σε αριθμό που αγγίζει τα 550
εκατομμύρια άτομα. Άτομα που πάσχουν από σωματικές αναπηρίες, σκλήρυνση κατά
πλάκας, τύφλωση, προβλήματα ακοής, διαβήτη, σύνδρομο down, αυτισμό καθώς και τα
άτομα που έχουν κάποιο επίπεδο νοητικής καθυστέρησης περιλαμβάνονται στους συνανθρώπους
μας με αναπηρία.
Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές
ανάγκες και αναπηρία είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε
πολιτισμένης χώρας. Σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου που έχουν υψηλό δείκτη
κοινωνικής προστασίας, η αναπηρία προβάλλεται σαν άξονας που συμβάλει στην ανάπτυξη
της χώρας, ενώ οι άνθρωποι με αναπηρία συμβάλουν διαχρονικά και σημαντικά στην οικονομία,
στις επιστήμες και στις τέχνες.
Είναι γεγονός ότι η Κυπριακή πολιτεία τις
τελευταίες δεκαετίες, με μπροστάρη την Βουλή των Αντιπροσώπων, έκανε σημαντικά βήματα
όσον αφορά το ζήτημα αυτό, ψηφίζοντας νόμους για τα δικαιώματα και την προσβασιμότητα
αυτής της μεγάλης ομάδας συμπολιτών μας. Συγκεκριμένα η Κυπριακή Βουλή θεσμοθέτησε
την παροχή δημόσιων βοηθημάτων και
Ειδικής χορηγίας, καθώς και την πρόσληψη με ποσόστωση των ατόμων με αναπηρία στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενισχύοντας την προσπάθεια κοινωνικοποίησης τους και ισότιμης
αντιμετώπισης τους. Επιπρόσθετα, ψηφίστηκαν νόμοι με τους οποίους
περιλαμβάνονται όροι και μέτρα που απαιτούνται να εφαρμόζονται στα υπό ανέγερση
κτήρια, οδικά κι άλλα έργα, ώστε να είναι τα προσβάσιμα για όλα τα άτομα
με αναπηρία.
Εντούτοις, πάρα τις πρωτοβουλίες της Βουλής και
τις εξελισσόμενες θετικές προσπάθειες όλων των αρμόδιων φορέων, τα άτομα με
αναπηρία συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν εμπόδια στη συμμετοχή τους ως ισότιμα
μέλη της κοινωνίας, και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Η ανεργία
σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ελλιπή εκπαιδευτική κατάρτιση οδηγούν
τους ανθρώπους με αναπηρία σε φτώχεια και περιθωριοποίηση. Άλλο μεγάλο αγκάθι είναι η δυσκολία προσβασιμότητας που
συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι. Δημόσια κτήρια, πεζοδρόμια, νοσοκομεία,
δημόσιες συγκοινωνίες εξακολουθούν να παρουσιάζουν αδυναμίες και στερούνται υποδομών
για να καλύψουν τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων.
Έχουμε ευθύνη ως πολιτεία να προστατεύσουμε και
να διασφαλίσουμε πλήρη και ισότιμη απόλαυση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
των θεμελιωδών ελευθεριών τους και πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην
κοινωνία. Οι όποιες προσπάθειες, όμως, δεν μπορούν να αποδώσουν αν δεν
συνοδεύονται από συνολική αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Οφείλουμε όλοι να
αλλάξουμε στάση και συμπεριφορά αναγνωρίζοντας, πρώτα από όλα, την αξιοπρέπεια
την αξία και τα ίσα και αναφαίρετα δικαιώματα όλων των ατόμων, ως θεμέλια
ελευθερίας και δικαιοσύνης. Είναι προφανές πως µια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας δεν
είναι µόνο υπόθεση του κράτους και των θεσµών, αλλά περισσότερο είναι υποχρέωση
όλων µας, µια αλλαγή που θα συμβάλει όχι µόνο στην βελτίωση της ποιότητας ζωής
των ατόµων µε ειδικές ανάγκες αλλά και
στην γενικότερη προαγωγή και καταξίωση της κοινωνίας µας.
Ας μην
ξεχνάμε ότι άτομο με αναπηρία είναι ένας από τους μεγαλύτερους συγχρόνους φυσικούς
ο Στήβεν Χόκινγκ που μελετά και ερευνά
το σύμπαν από την αναπηρική του καρεκλά, ενώ πολλά άλλα παραδείγματα ανθρώπων
με αναπηρίες διέπρεψαν και διαπρέπουν σε
διάφορους τομείς. Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ατόμων με
αναπηρίες αποτελεί καθρέφτη του πολιτιστικού επιπέδου κάθε λαού και κάθε
πολίτη. Θέλουμε να συγκαταλεγόμαστε στις πολιτισμένες χώρες πρότυπο ή να
αποτελούμε παραδείγματα προς αποφυγή;
