Ο πολιτισμός στην ολότητα του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ιστορίας
ενός τόπου αλλά και της οικονομίας του γενικότερα. Σπουδαία εικαστικά έργα τέχνης
στολίζουν και κοσμούν παραλιακούς πεζόδρομους και πλατείες σε όλη την Ευρώπη,
όπου μάλιστα πολλά από αυτά αποτελούν σημεία αναφοράς για πολλές ευρωπαϊκές
πόλεις και όχι μόνο.
Πέραν από την αισθητική αναβάθμιση του χώρου, αναδεικνύεται
η πολιτισμική ιστορία ενός τόπου, ενώ φωτογραφίες που λαμβάνονται, με τη βοήθεια των Μέσων
Κοινωνικής Δικτύωσης, προβάλλονται σε όλο τον κόσμο.
Η Πάφος, η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης του 2017, υστερεί ύπαρξης τέτοιων εικαστικών έργων που θα κοσμούσαν τις πλατείες και την παράλια ακτογραμμή της. Δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς πως το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφιππου όπως και οι «Ομπρέλες» του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου δεν αποτελούν σήμα κατατεθέν της παραλίας της Θεσσαλονίκης που συγκινεί τον κάθε επισκέπτη. Όπως ακριβώς και το Μάνεκεν Πις, ένα μικρό μπρούτζινο άγαλμα ύψους 61 εκατοστών, που απεικονίζει ένα αγόρι σε σιντριβάνι, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Ζερόμ Ντυκεσνόι και αποτελεί σύμβολο των Βρυξελών, αλλά και το άγαλμα της Μικρής Γοργόνας είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης της Κοπεγχάγης και βρίσκεται σε έναν βράχο στο λιμάνι, έργο του Edvard Eriksen. Ενώ είναι πολύ μικρό σε μέγεθος, μόλις 1.25 μέτρα ύψος, προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά που θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί του.
Ο τόπος μας, με την πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά, είναι
αδιανόητο να μην διαθέτει τέτοια έργα. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι Κοινοτικές
Αρχές και όλοι οι αρμόδιοι φορείς θα πρέπει να προβληματιστούν και να
αξιολογήσουν όλα τα ενδεχόμενα ώστε να αποκτήσουμε σύντομα έργα τέχνης που θα
μας κάνουν περήφανους. Η Πάφος έχει τη δυνατότητα να προβεί σε φιλοτέχνηση,
τόσο της ακτογραμμής όσο και πλατειακών χώρων, που θα αναβαθμίσει πολιτισμικά,
τουριστικά και αισθητικά την επαρχία μας.
